dno morza

См. также в других словарях:

• dno — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. dnie; lm D. den {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powierzchnia ograniczająca od dołu naturalne wgłębienie w ziemi lub przedmiot, który można czymś napełnić; spód : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dno — n III, Ms. dnie; lm D. den 1. «dolna powierzchnia naturalnego lub sztucznego wgłębienia w skorupie ziemskiej, wypełnionego wodą lub wolnego od niej, najniższa warstwa, spód tego wgłębienia» Dno basenu, jeziora, kanału, morza, rzeki. Dno doliny,… …   Słownik języka polskiego

• nurek — m III, DB. nurekrka, N. nurekrkiem 1. lm M. nurekrkowie, DB. nurekrków «człowiek uprawiający zawodowo nurkowanie, opuszczający się na dno morza, jeziora itp. dla wykonywania prac podwodnych, połowu korali, pereł itp.» 2. lm MB. nurekrki… …   Słownik języka polskiego

• iść — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IXd, idę, idzie, idź, szedł, szła, szli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przemieszczać się w określonym kierunku, stawiając nogi tak, że w każdej chwili przynajmniej jedna dotyka… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rzeka — ż III, CMs. rzece; lm D. rzek «masa wody wypływającej ze źródeł lub biorącej swój początek ze strumieni górskich, potoków itp., płynąca w sposób ciągły lub okresowy w wyraźnym łożysku (korycie), opadającym w określonym kierunku do ujścia (do… …   Słownik języka polskiego

• grunt — m IV, D. u, Ms. gruntncie; lm M. y ( a) 1. «wierzchnia warstwa ziemi nadająca się pod uprawę; gleba» Liche, pszeniczne, urodzajne grunty. ∆ Grunty orne «część użytków rolnych poddawana stałej uprawie mechanicznej, głównie pługiem, na której… …   Słownik języka polskiego

• kryptodepresja — ż I, DCMs. kryptodepresjasji; lm D. kryptodepresjasji (kryptodepresjasyj) geogr. «zagłębienie w lądowej powierzchni ziemi wypełnione wodą, stanowiące jezioro, którego dno sięga poniżej poziomu morza (np. jezioro Bajkał); zatopiona depresja» …   Słownik języka polskiego

• obsypać — dk IX, obsypaćpię, obsypaćpiesz, obsypaćsyp, obsypaćał, obsypaćany obsypywać ndk VIIIa, obsypaćpuję, obsypaćpujesz, obsypaćpuj, obsypaćywał, obsypaćywany 1. «sypiąc pokryć coś czymś; oprószyć, posypać, obrzucić» Obsypać ciasto cukrem. Śnieg… …   Słownik języka polskiego

• wyżyna — ż IV, CMs. wyżynanie; lm D. wyżynayn 1. «obszar leżący powyżej 300 m nad poziomem morza, o słabo zróżnicowanej powierzchni, rozpościerający się ponad nizinami, u podnóży gór albo tworzący dno wysoko położonej kotliny» Wyżyna Lubelska. 2. zwykle w …   Słownik języka polskiego

• grunt — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. gruntncie; lm M. y || a {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uprawiana lub nadająca się do uprawy wierzchnia warstwa ziemi; ziemia uprawna, gleba, rola : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• sondować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, sondowaćduję, sondowaćduje, sondowaćany {{/stl 8}}– wysondować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} dowiadywać się czegoś dyskretnie; uwzględniając jakieś przesłanki, wnioskować; badać, próbując wyciągać …   Langenscheidt Polski wyjaśnień